به نقل از «تابناک»

آرتمیس ۱ ناسا چه زمانی ماموریتش تمام می‌شود؟

تاریخ انتشار: ۱۸ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۶۶۱۲۵

به گزارش تابناک به نقل از ایسنا، فضاپیمای اوریون ماموریت آرتمیس ۱ ناسا قرار است در ۱۱ دسامبر به زمین بازگردد.

 این کپسول حوالی ساعت ۱۲:۴۰ بعد از ظهر به وقت منطقه زمانی شرقی (۲۱:۱۰ به وقت تهران) در سواحل باخا کالیفرنیا آب فرود خواهد داشت و این پایان ماموریت تاریخی آرتمیس ۱ ناسا است.

آرتمیس۱ ماموریت مهمی برای اوریون و موشک "سامانه پرتاب فضایی" (SLS) ناسا است که این کپسول را در ۱۶ نوامبر به فضا پرتاب کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگر همه چیز در این ماموریت خوب پیش برود، اوریون و سامانه پرتاب فضایی در سال ۲۰۲۴ فضانوردان را طی ماموریت "آرتمیس۲" به اطراف ماه پرتاب خواهند کرد. "آرتمیس۳" نیز در سال ۲۰۲۵ یا ۲۰۲۶، فضانوردان را در نزدیکی قطب جنوب ماه قرار خواهد داد.

کپسول بدون خدمه اوریون ماموریت آرتمیس ۱ قرار است بعدازظهر یکشنبه (۱۱ دسامبر) به زمین بازگردد و سفر تقریبا ۲۶ روزه خود در اعماق فضا را با فرود آمدن در اقیانوس آرام در سواحل باخا کالیفرنیا به پایان برساند.

اوریون تا به امروز عملکرد بسیار خوبی داشته است و اعضای تیم آرتمیس ۱ مطمئن هستند که این موفقیت تا یکشنبه ادامه خواهد داشت.

مایک سارافین، مدیر مأموریت آرتمیس، بعدازظهر پنجشنبه (۸ دسامبر) طی یک نشست مطبوعاتی گفت: ما گارد خود را ناامید نمی‌کنیم. ما چیز‌های سختی در پیش داریم. در واقع، بازگشت اوریون به خانه یکی از چالش‌برانگیزترین مراحل ماموریت آرتمیس ۱ است. این کپسول روز یکشنبه با سرعتی در حدود ۲۵۰۰۰ مایل در ساعت (۴۰۰۰۰ کیلومتر در ساعت) یا تقریبا ۳۲ برابر سرعت صوت وارد جو زمین خواهد شد.

در هنگام ورود مجدد، اوریون دمایی در حدود ۵۰۰۰ درجه فارنهایت (۲۸۰۰ درجه سانتیگراد) را تجربه خواهد کرد که این دما تقریباً معادل نیمی از گرمای سطح خورشید است. سپر حرارتی کپسول باید این بار حرارتی را تحمل کند و از بقیه فضاپیما محافظت کند.

این یک آزمایش بزرگ برای سپر حرارتی این ماموریت است که کاملاً جدید است و هنوز با چنین شرایط شدیدی روبرو نشده است. این سپر حرارتی با عرض ۱۶.۵ فوت (۵ متر)، بزرگترین سپر حرارتی در نوع خود است.

اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، اوریون یکشنبه در حدود ساعت ۱۲:۴۰ بعد از ظهر به وقت منطقه زمانی شرقی در اقیانوس آرام، در سواحل غربی باخا کالیفرنیا فرود خواهد آمد. یک کشتی نیروی دریایی ایالات متحده، یواس‌اس پورتلند، در منطقه منتظر خواهد بود تا اوریون را بازیابی کند و کپسول را به سن دیگو بازگرداند. از آنجا، اویون راهی مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا خواهد شد و در آنجا بررسی کامل پس از پرواز انجام خواهد شد.

اگرچه اوریون سرنشین ندارد، اما برای اندازه‌گیری میزان قرار گرفتن در معرض تشعشع و استرس‌هایی که یک سرنشین در پرواز به ماه و برگشت به زمین تجربه می‌کند، آدمک‌هایی درون اوریون قرار گرفته‌اند که یکی از این آدمک‌ها نمونه‌ای کامل از بدن آرتورو کامپوس است که به افتخار وی و نقشش در مأموریت "آپولو ۱۳" طراحی شده است.

منبع: تابناک

کلیدواژه: جام جهانی قطر مهرداد بذرپاش عباس توانگر دهه فاطمیه جاماندگان سهام عدالت رستم قاسمی اوریون آرتمیس۱ سامانه پرتاب فضایی جام جهانی قطر مهرداد بذرپاش عباس توانگر دهه فاطمیه جاماندگان سهام عدالت رستم قاسمی سپر حرارتی آرتمیس ۱

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۶۶۱۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بادبان خورشیدی ناسا در فضا باز شد

بادبان‌های خورشیدی راهی مرموز و باشکوه برای سفر در وسعت فضا هستند. آنها با شباهت به بادبان کشتی‌ها یکی از کارآمدترین راه‌ها برای فراهم کردن نیروی رانش فضاپیماها در فضا هستند.

به گزارش ایسنا، هفته گذشته بود که موشک الکترون(Electron) متعلق به شرکت راکت‌لب(RocketLab) سامانه بادبان‌ خورشیدی مرکب پیشرفته ناسا را به فضا پرتاب کرد.

«سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته»(ACS3) ناسا یکی از دو محموله‌ای بود که از نیوزیلند به فضا پرتاب شد.

هدف این ماموریت آزمایش استقرار بادبان‌های خورشیدی بزرگ در مدار پایین زمین است و اکنون ناسا تأیید کرده که با موفقیت یک بادبان ۹ متری را در فضا مستقر کرده است.

موتور خودرو در سال ۱۸۸۶ اختراع شد. در سال ۱۹۰۳ انسان‌ها اولین پرواز خود را انجام دادند و ۵۸ سال بعد، انسان اولین سفر خود را با موشک به فضا انجام داد. فنوری موشک در طول این سال‌ها به طور قابل توجهی تغییر کرده است.

می‌توان گفت که توسعه موشک‌ها در واقع از قرن سیزدهم با شلیک تیرهای دارای پیشران توسط چینی‌ها و مغول‌ها به سمت یکدیگر آغاز شد. حالا ما موشک‌های پیشران جامد و مایع، موتورهای یونی و بادبان‌های خورشیدی را داریم.

بادبان‌های خورشیدی از جذابیت خاصی برخوردار هستند، زیرا از نیروی خورشید یا نور ستارگان برای به حرکت درآوردن کاوشگرها در فضا استفاده می‌کنند. البته این ایده جدید نیست، چرا که یوهانس کپلر(Johannes Kepler) برای اولین بار پیشنهاد کرد که می‌توان از نور خورشید برای هل دادن فضاپیماها در فضا استفاده کرد.

ما باید تا قرن بیستم صبر می‌کردیم تا یک دانشمند روسی به نام کنستانتین تسیولکوفسکی(Konstantin Tsiolkovsky) اصل چگونگی کارکرد بادبان‌های خورشیدی را تعریف کند.

سپس کارل ساگان(Carl Sagan) و سایر اعضای انجمن سیاره‌ای در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی شروع به پیشنهاد مأموریت‌هایی با استفاده از بادبان‌های خورشیدی کردند، اما این امر تا سال ۲۰۱۰ که اولین وسیله نقلیه عملی مجهز به بادبان خورشیدی موسوم به ایکاروس(IKAROS) را دیدیم، محقق نشد.

درک مفهوم بادبان‌های خورشیدی با تکیه بر فشار نور خورشید بسیار ساده است. بادبان‌ها به گونه‌ای زاویه می‌گیرند که فوتون‌ها به بادبان بازتابنده برخورد کند و فوتون‌ها با جهش از آن، فضاپیما را به جلو می‌برند.

البته برای شتاب دادن به فضاپیما با استفاده از نور، فوتون‌های زیادی نیاز است، اما این سیستم پیشران به آرامی و با گذشت زمان، یک سیستم بسیار کارآمد خواهد بود که به موتورهای سنگین یا مخازن سوخت نیاز ندارد. همین کاهش جرم، شتاب بادبان‌های خورشیدی را توسط نور خورشید آسان‌تر می‌کند، اما اندازه بادبان‌ها توسط مواد و ساختارهایی که آنها را پشتیبانی می‌کنند، محدود شده است.

به بیان ساده‌تر، بادبان‌های خورشیدی، فشار ظریف نور خورشید را مهار می‌کنند و آن را برای به حرکت درآوردن کاوشگرها در فضا به کار می‌برند. کار آنها درست مانند عملکرد کشتی‌های دریانوردی در مهار کردن باد روی زمین است. از آنجا که بادبان خورشیدی کارآمد است و نیازی به سوخت ندارد، بسیاری از طرفداران اکتشاف فضایی نسبت به این راهبرد نسبتا جدید بسیار امیدوار هستند.

ناسا روی این مشکل با فناوری بادبان خورشیدی نسل جدید خود کار کرده است. سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته آنها از تاسواره(CubeSat) ساخته شده توسط شرکت نانواویونیکس(NanoAvionics) برای آزمایش ساختار پشتیبانی این کامپوزیت جدید استفاده می‌کند.

این بادبان از مواد پلیمری انعطاف پذیر و فیبر کربن ساخته شده است تا جایگزینی سخت‌تر و در عین حال سبک‌تر برای طرح‌های ساختار پشتیبان موجود ایجاد کند.

اکنون ناسا تایید کرده است که این تاسواره به مدار پایین زمین رسیده و یک بادبان ۹ متری را مستقر کرده است. به گفته ناسا حدود ۲۵ دقیقه طول کشید تا این بادبان که ۸۰ متر مربع وسعت دارد، مستقر شود.

گفتنی است که چند ماموریت بادبان خورشیدی از جمله کاوشگر «ایکاروس»(Ikaros) ژاپن و پروژه «لایت‌سیل ۲»(LightSail 2) متعلق به «انجمن سیاره‌ای آمریکا»(The Planetary Society) پیشتر به فضا پرتاب شده‌اند. هدف از پرتاب سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته ناسا نیز توسعه بیشتر این فناوری است.

ناسا می‌گوید اگر شرایط هوایی مساعد باشد، حتی ممکن است این بادبان خورشیدی از زمین نیز قابل مشاهده باشد.

انتهای پیام